Αφιερωμένο εξαιρετικά

Για τον κύριο Γεώργιο Χοιροβοσκό, ήθελα κάτι παραδοσιακό και ταυτόχρονα "διαφορετικό". Είχα διαβάσει (και ακούσει) εκείνο το "Τα τραγουδάκια μου πουλώ" και, λίγο το κανονάκι, λίγο το λαούτο, επηρρεάστηκα (καλά φταίνε και οι Περάμιοι-Κυζηκινοί για την επήρρεια). Κάποια στιγμή σκέφτηκα το Μιχάλη Βιολάρη και λέω "εδώ είμαστε"¨. Δεν ήξερα τι να πρωτοδιαλέξω!
Για να μην πολυλογώ, πέρασα το Δελφινοκόριτσο και τη Στέλλα, για να καταλήξω αφιερώνοντας αυτό που μου είχε κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση όταν το πρωτάκουσα: τα Ριάλια.

Αν είσαι κι αν δεν είσαι του δήμαρχου παιδί
του δήμαρχου παιδί
εγώ θα σε φιλήσω κι ας κάμω φυλακή
Τα ριάλια, ριάλια, ριάλια
τα σελίνια μονά και διπλά
τα μονόλιρα, πεντόλιρα και πούντα
ο πεζεβέγγης που τα 'χει στη πούγγα

Εσύ 'σαι ο καθρέφτης, το καθαρόν γιαλίν
το καθαρόν γιαλίν
που φέγγει στην Ευρώπην και στην Ανατολήν
Τα ριάλια, ριάλια, ριάλια
τα σελίνια μονά και διπλά
τα μονόλιρα, πεντόλιρα και πούντα
ο πεζεβέγγης που τα 'χει στη πούγγα

Ιντα τραγούδιν να σου πω, μάνα μου να σ’ αρέσει
μάνα μου να σ’ αρέσει
που έχεις αγγελικόν κορμί και δαχτυλίδιν μέση
Τα ριάλια, ριάλια, ριάλια
τα σελίνια μονά και διπλά
τα μονόλιρα, πεντόλιρα και πούντα
ο πεζεβέγγης που τα 'χει στη πούγγα

Στην σκάλα που ξεβαίνεις, να ξέβαινα κι εγώ
να ξέβαινα κι εγώ
και εις κάθε σκαλοπάτιν να σε γλυκοφιλώ
Τα ριάλια, ριάλια, ριάλια
τα σελίνια μονά και διπλά
τα μονόλιρα, πεντόλιρα και πούντα
ο πεζεβέγγης που τα 'χει στη πούγγα

(Η απόδοση της προφοράς δεν είναι και εντελώς πετυχημένη)