Αφιερωμένο εξαιρετικά

πλαγιάζω για να κοιμηθώ
κι ο λογισμός με δέρνει

ο ήλιος βγαίνει στα βουνά
κι ο ύπνος δε με παίρνει

έρχεται συχνά στα όνει-
ρα μου και μ'αναστατώνει

περνώ διαβαίνω για να δω
δυο μάτια αγαπημένα

για να με φέρει ο λογισμός
ξανά στα περασμένα

ντάρι ντάρι ντάρι ντάρι
να τα παίζαμε μακάρι

αγάπησα να 'χω χαρά
μα 'γω χαρά δεν έχω

σα κλίμα με κλαδεύουνε
και κλαδεμό δεν έχω

ω φουρτουνιασμένες μπόρες
που με βρίσκουν ώρες ώρες

αφιερωμένο σε όλα τα καψουράκια της Δωδεκανήσου, στο μέγα δάσκαλο Κ. στην Αρχάγγελο Ρόδου