Αφιερωμένο εξαιρετικά

Στην Απολλώνια, που νωρίτερα αναπολούσε κλαρίνα και γλέντια. Για ένα κλαρίνο, του Λουκιανού Κηλαηδόνη.

Πόσο γλυκά λέει μυστικά
και πόσο βαθιά συγκινεί
ο ήχος αυτός, ο τόσο ζεστός
κλαρίνο μου, η γλυκειά σου φωνή.

Σαν το φεγγάρι που φεύγει απαλά
και πέφτει μες στς φυλλωσιές.
Σαν αεράκι γλυκά που κυλά
και παίζει με τις κερασιές.

Να 'ξερες λοιπόν πόσα μου θυμίζεις
πόσες όμορφες αγάπες, πόσες νύχτες μαγικές.
Να 'ξερες λοιπόν ότι μου θυμίζεις
κι άλλα τόσα που δε γνώρισα ποτέ.