Αφιερωμένο εξαιρετικά

Ο Orlando είναι ένα καλό παιδί (καλά το παιδί παίζεται) αλλά μάλλον παραπονιάρης. Δεν ξέρω κανένα τραγούδι ειδικά για υπετρτροφοδότηση (το θέμα της πτυχιακής μου!), ούτε ήθελα να βάλω αλληγορικά νοήματα (μου την είπε άλλωστε), οπότε βρήκα πλάγια λύση.
Αφιέρωση-ύμνος λοιπόν, στην αιτία όλων των παραπόνων - πλην φωτιάς και θάλασσας ;)

Σερσέ λα φαμ (Βασίλης Τσιτσάνης)

Κι αν γυρίζουμε ξενύχτηδες τα βράδια
κι αν ρομάντζες τραγουδάμε στα σκοτάδια
κι αν τα νειάτα μας τα κάναμε ρημάδια
και με πόνο τα ποτήρια μας ρουφάμ'...
Σερσέ λα φαμ, σερσέ λα φαμ!

Κι αν η μοίρα μας ταράζει στα χαστούκια
κι αν στα μάγουλα το δάκρυ κάνει λούκια
κι αν τα τρώμε μέχρι φράγκο στα μπουζούκια
και στη ψάθα κακομοίρηδες ψοφάμ'...
Σερσέ λα φαμ, σερσέ λα φαμ!

Κι αν χτυπάμε στη δουλειά μας και στο σπίτι
κι αν ο έρως μας τραβά σαν το μαγνήτη
κι αν γουστάρουμε τον βίο τον αλήτη
και δεν έχουμε το σήμερα να φάμ'...
Σερσέ λα φαμ, σερσέ λα φαμ!