Αφιερωμένο εξαιρετικά

Διάβαζα σήμερα ένα μήνυμα του Αθήναιου, αναφορά στους εργένηδες και την περί "φτήνειας" φήμη τους και σκέφτηκα οτι μια αφιέρωση, υπό μορφήν "αντιλόγου" (σε εισαγωγικά παρακαλώ), ίσως ξυπνήσει τα αίματα :)


Πίσω μου άθλια παρτάκια,
κορίτσια ντροπαλά φοβισμένα φρικιά.
Ολύμπιανς και Doors και βερμούτ με παγάκια,
τα ξέρεις όλα αυτά...

Σε είχα δει και σένα σαν τ' άλλα φοιτητάκια,
αντάρτες της πορδής με τα λεφτά του μπαμπά.
Μίζερα όλα και λειψά,
γι' αυτό σου λέω...

Πίσω μου άθλια σχολεία,
κοπάνες και πορνό αποβολές για μαλλιά.
Γκόμενες και κόμμα ραντεβού στην πλατεία,
τα ξέρεις όλα αυτά...

Χούντα δεν θυμάμαι μα ούτε ελευθερία
της μεταπολίτευσης καημένη γενιά.
Αχρωμα όλα και λειψά,
γι' αυτό σου λέω...

Υπάρχει λόγος σοβαρός που ήμουν νέος χλιαρός.
Αυτά μου τύχαν δυστυχώς, μα δεν τα κρύβω ευτυχώς
και να ένας λόγος σοβαρός
που είμαι ωραίος...

Τώρα τα τραγούδια μας τους πέφτουνε λίγα
και κάτω απ' τα μουστάκια τους γελάν οι παλιοί.
Εχουν βλέπεις πίσω τους την λάμψη του εξήντα
καθάρισαν αυτοί...

Μα τίποτα δεν έδωσε σε μας η ιστορία,
αυτό το τίποτα να εκφράσεις και να εκφραστείς,
είναι η μόνη ευκαιρία που 'χω εγώ και συ
γι' αυτό σου λέω...

Υπάρχει λόγος σοβαρός που ήμουν νέος χλιαρός.
Αυτά μου τύχαν δυστυχώς, μα δεν τα κρύβω ευτυχώς
και να ένας λόγος σοβαρός
που είμαι ωραίος...

(Νίκος Πορτοκάλογλου)