Αφιερωμένο εξαιρετικά

Νυχτερινή Εκπομπή για την Κατερίνα (ante portas) με αφορμή το ποστ περί Αγκάθας Κρίστι (αιτίες πολλές όμως).
Ποιός άραγε ακολουθεί την Αφροδίτη Μάνου;

Απ' το ραδιόφωνο ακούω δυνατά τζαζ-ροκ.
Με πιάνει κόκκινο στο ύψος της Πανόρμου
κι εσύ φρενάρεις, με κοιτάζεις και παθαίνω σοκ
κι εκτροχιάζομαι, στη μέση εκεί του δρόμου.

Πατάω γκάζι και γελάς πίσ' απ' το τζάμι,
δυόμιση η ώρα και η νύχτα φωτεινή,
μ' έχει τυλίξει ένα τεράστιο πλοκάμι
και το Φολκσβάγκεν μου δεμένο με σκοινί.

Στης Κηφισίας το φανάρι κάνω αριστερά
κι ενώ παλεύω μ' όλες τις προκαταλήψεις,
μεσ' στον καθρέφτη μου τα δύο σου φώτα σταθερά.
Κάτι μου το 'λεγε πως πίσω μου θα στρίψεις.

Πατάω γκάζι και γελάς πίσω απ' το τζάμι,
τρεις παρά είκοσι κι η νύχτα φωτεινή.
Μ' έχει τυλίξει ένα τεράστιο πλοκάμι
και το Φολκσβάγκεν μου δεμένο με σκοινί.

Στο Βασιλόπουλο ανάβεις ξαφνικά το φλας,
η νύχτα παίζει τα παιχνίδια τα δικά της,
είσ' αλληνής και φεύγεις, ούτε ξέρω που θα πάς
Καλή σου νύχτα, φίλε, μεσ' στην αγκαλιά της.