Πέμπτη, Ιανουαρίου 12, 2006

 

Στο Νίκο Δήμου - ο Μαύρος Γάτος

Αγνοώ το σωστό τρόπο χειρισμού μιας αφιέρωσης όταν απευθύνεται σε κάποιον επώνυμο, πόσο μάλλον όταν εύκολα λογίζεται σαν διαφήμιση κι ακόμα περισσότερο όταν πρόκειται για το Νίκο Δήμου, που ξέρει τόσο από ποίηση όσο και από διαφήμιση. Σκέφτηκα πολύ τον Σουρή (αυτό εδώ) και τον Βιτσέντζο Κορνάνο, επειδή όμως θέλω να υπάρχει... ποικιλία στο πρόγραμμα και επειδή τελικά οι πολλές σκέψεις χαλάνε την ουσία, αφιερώνεται ο Μαύρος Γάτος - νομίζω οτι, από πολλές πλευρές, ταιριάζει και αξίζει.
Εις υγείαν!

Ηταν ένας γάτος μαύρος πονηρός.
Κάθε που εβράδιαζε ντύνονταν γαμπρός.
Τα μαλλιά του έκανε λίγο κατσαρά
κι ένα κόκκινο παπιόν φορούσε στην ουρά.

Σε κάθε σπίτι πήγαινε όπου έβλεπε καπνό,
ζητούσε τα κορίτσια δήθεν για σκοπό.
Κι αυτές άλλο δε θέλανε φορούσαν νυφικά.
Κάλιο μ'ένα γάτο παρά με κοιλαρά.

Μα όπως είπα στην αρχή ο γάτος πονηρός,
βόλευε τα κορίτσια και γίνονταν καπνός.
Με τόση καρπερότητα, αχ να 'χα μια σταλιά,
γεμίσαν τα ιδρύματα με μπάσταρδα γατιά.

Οι άρχοντες φοβήθηκαν μην πάθουνε ζημιά
και την κουτάλα χάσουνε μαζί με τα ζουμιά.
Ρε θες να κάνουν κίνημα του γάτου οι καρποί
κι ό,τι γλυκά ροκάνιζαν σαν φούσκα να χαθεί.

Ετσι αφού σκεφτήκανε βρήκαν το πιο σωστό,
το γάτο να τσακώσουνε σαν μούτρο αναρχικό.
Βγήκε λοιπόν σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο
αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό.

Αχ καημένε γάτο μου την έχεις πια βαμμένη,
του έθνους τα λαγωνικά στην έχουνε στημένη.
Κι όπως το λέω έγινε το πιάσανε το αλάνι
τους είδε μαύρους νόμισε με φίλους πως θα κάνει.

Τώρα κλαίει κι οδύρεται μαζεύεται κουβάρι
μήπως τους κυρίους δικαστές μπορέσει να τουμπάρει.
Αχ μη καλοί μου άνθρωποι εγώ δεν είμαι γάτος
εγώ είμαι ένας άνθρωπος με αισθήματα γεμάτος.

Κοιτάζω το συμφέρον μου διαβάζω εφημερίδα
και στο στρατό υπηρέτησα για τη μαμά πατρίδα.
Μα εκείνοι πού ν' ακούσουνε, τον στήσανε στον τοίχο,
τα μάτια κάπως παίξανε στης τουφεκιάς τον ήχο.

Αν μία κόρη έχετε κρατήστε την αθώα.
Μπορεί ο γάτος να μη 'ρθει μα θα 'ρθουν άλλα ζώα.
Κι αν είστε κάποιος άρχοντας και παρεξηγηθείτε
στα όργανα μου μια χαρά χωράει να γραφτείτε.

(Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Βασίλης Παπακωνσταντίνου)

Comments:
Με φώναξε κανείς;

Σ;)
 
εθεάθησαν στο ρεβεγιον της πρωτοχρονιάς σε περιφερειακό νοσοκομείο ειδκευόμενοι να χουν στήσει την τσόχα και να μπεκροπίνουν και όταν αποέγιναν ντάνες να περιφέρονται στο νοσοκομείο άδοντας το παραπάνω και λοιπά επαναστατικά άσματα του σύντροφου πανούση και όχι μόνο...
α ρε γέλια! μου φτιαξες τη μερα φίλε! να 'σαι καλα!!!
 
Ξέχασες, κάνοντας την αφιέρωση να κάνεις και μια βαθειά υπόκλιση...
Πολύ βαθειά όμως...
Αχ, αυτή η γλυκειά αιμομιξία!
Κολάζει και καλόγερους
 
Γειά σου Αμάντα - κάπου στα ενδότερα έχει και Τζιμάκο το μαγαζί :)

Μιστερ Αου Φαου Μαρξ, δεν αναλογισθήκατε οτι ένας σταθμός και δη ερασιτεχνικός, αφιερώνει κυρίως σε αξίζοντες υπόκλιση;
 
Α.Φ.Μ., ήταν αυστηρός ο μπαμπάς σου ;

Φιλικά
Σ;-)

ΥΓ. Ο Ν.Δ. αξίζει υπόκλιση, μπάη δε γουαίη.
 
Μαύρε Γάτε, ελπίζω να μην είσαι από εκείνους τους μπλαζέ καλοθρεμμένους γάτους που περνάς δίπλα τους και απαξιώνουν και την ουρά να κουνήσουν ακόμα :)

(Η υπόκλιση στο ΝΔ έγινε πριν 12 χρόνια)
 
Δημοσίευση σχολίου



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?