Δευτέρα, Ιανουαρίου 09, 2006

 

Μην ξεχνάτε την υπογεγραμμένη

Δεν ξέρω αν ο τίτλος σημαίνει κάτι, μου ήρθε αυθόρμητα και τον έβαλα επειδή... έτσι.
Το ποίημα παντως αυτό (ο παιχνιδιάρης) του Γεωργίου Σουρή μπορείτε να το απολαύσετε με πολλούς τρόπους, όπως ένα καλό καφέ: σκέτο, μέτριο, βαρύ γλυκό, με σαντιγύ κλπ.
Μπορείτε επίσης να το χαρακτηρίσετε απλοϊκό, επαναστατικό, σαρκαστικό, γελοίο, ύποπτο και άλλα, ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής - προσωπικά αρκούμαι να το απολαμβάνω (όπως κάθε γραφή του Σουρή).

Μου έλεγε ο πατέρας μου
πως σαν γενώ μεγάλος,
όλα μου τα παιχνίδια
θα ρίξω στα σκουπίδια
και θα 'μαι τότε άλλος.

Εγώ δεν το πιστεύω
πως θε να μεγαλώσω,
μα και παππούς αν γίνω
ποτές δεν θα τ' αφήνω
κι αν μ' όλους πια μαλώσω.

Εμπρός, λοιπόν παιχνίδια,
στα όπλα! σας φωνάζω...
Απ' τα κουτιά σας βγείτε
και στη γραμμή σταθείτε,
εγώ σας το προστάζω.

Σεις είστε κι η χαρά μου
κι η μοναχή μου έγνοια.
Αχ! πώς σας καμαρώνω!
Με σας θα μεγαλώνω,
με σας θα βγάνω γένια.

Μα κι ο μπαμπάς σαν βλέπει
πως έχω και μουστάκια
και παίζω κι ολοένα,
τότε κι αυτός μαζί μου
θ' αρχίσει παιχνιδάκια.

(αντιγραφή από τις σελίδες του Νίκου Σαραντάκου)

Comments:
Εμένα μου αρέσει και η πολιτική του..προβοκάτσια στο Ρωμιός στον παράδεισο:
"Θεούλη μου, τι σου 'λθε να μ' αγιάσεις;
νομίζεις πως θα μ' έμελλε καθόλου,
αν ήθελες κι εμένα να κολάσεις
και μ' έστελνες παρέα του διαβόλου;
Μ' αρέσει ο Παράδεισος, αλήθεια,
χωρίς δουλειά σκοτώνω το καιρό
βλέπω αγίους γύρω μου σωρό,
διαβάζω συναξάρια, παραμύθια,
κι ακούω και τραγούδια θεϊκά,
μα, έλα που δεν έχετε συνήθεια,
να λέτε κι ένα δυο πολιτικά!"
 
Οταν ήμουν μικρός (δεν είπα οτι μεγάλωσα, ένας έφηβος προχωρημένης ηλικίας είμαι) μου φέρανε δώρο τα Απαντα του Σουρή - τέσσερις μεγάλοι τόμοι. Μου άρεσε πάρα πολύ και διάβασα τόσο, ειδικά την εφημερίδα (Ρωμιός) και τις ιστορίες Φασουλή και Περικλέτου, που τελικά νομίζω οτι επηρρεάστηκα σοβαρά (και χαίρομαι γι' αυτό).
Από τότε σπανίως τον συναντάω, ίσως γιατί η σάτιρα είναι δυσνόητη για τον κόσμο (ο οποίος βλέπει το γέλιο, όχι το μήνυμα).
 
Δημοσίευση σχολίου



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?