Αφιερωμένο εξαιρετικά

Για την παραζαλισμένη jojo αρχικά σκέφτηκα κάτι σε διακοπές ή κάτι για τη Θεσσαλονίκη αλλά έχω επηρρεαστεί πολύ από την ευαισθησία που έκρυβαν τα μάτια της φωτογραφίας της (ελληνιστί: έπαθα πλάκα). Οσοι είχατε την τύχη να δείτε την προηγούμενη φωτογραφία καταλαβαίνετε, άσχετα βεβαίως αν ήταν δική της, κάτι που δεν μπορώ να ξέρω.
Είμαι ερωτευμένος με τα μάτια σου βεβαίως βεβαίως (κατά σύμπτωση το άκουγα πριν λίγο στο ραδιόφωνο).

Για τα δυο της μάτια τα γαλάζια
που 'ναι όλο χάδι κι όλο νάζια
κάθε μου αγάπη έδιωξα παλιά
και γυρνώ μεσ' στα κρασοπουλιά.

Τι κι αν με ψευτιές με ξεγελούνε;
Τι κι αν άλλους μ' έρωτα κοιτούνε;
Δεν μπορώ στιγμή εγώ να τ' αρνηθώ
κι άλλα μάτια να ερωτευτώ.

Είμ' ερωτευμένος με τα μάτια σου
στο 'χα πει και πάντα θα στο λέω
κι αν τα χάσω μπρος στα σκαλοπάτια σου
νύχτες αξημέρωτες θα κλαίω.

Μπορώ να γίνω και φονιάς
κι ας γελά μαζί μου ο ντουνιάς.
Είμ' ερωτευμένος με τα μάτια σου
στο 'χα πει και πάντα θα στο λέω.

Σα να έχουν έρθει απ' τα ουράνια
και κοιτούν με τόση περηφάνια
τα ματάκια αυτά π' ανάβουνε φωτιές
και που λέν' του κόσμου τις ψευτιές.

Μπρος τους χαμηλώνουνε τ' αστέρια
κι έρχονται οι βλάμηδες στα χέρια.
Μάτια που όποιος τα 'δε μόνο μια βραδιά
έπαθε ζημιά μες στην καρδιά.

(Κώστας Κοφινιώτης - Γιάννης Βέλλας - Ελευθερία Αρβανιτάκη)