Τρίτη, Δεκεμβρίου 27, 2005

 

Ξωθιά - Μάσκες

Η Ξωθιά είναι σεφ, καλλιτέχνης, φιλόσοφος και και και...
Φοράει μια μάσκα και τσουπ να ένα κοκτέηλ, βάζει μια άλλη και να το πειραχτήρι με το δάχτυλο στη σοκολάτα.
Το κομμμάτι όμως αφιερώνεται για το πονηρό γελάκι που κρύβει πίσω από τις μάσκες :>

Σίδερα, κοτρόνια, βρέχει ο ουρανός,
παίξε το ταμπούρλο σου αρκουδιάρη,
προκοπή δεν έχω κι είμαι μοναχός
σ' αυτό τον κόσμο το ζηλιάρη.

Είχα ένα φίλο, φίλο καρδιακό,
ξενύχτι, γλέντι και σεργιάνι,
πελώριο κι αχόρταγο θεριό,
τον ρούφηξε της πόλης το ποτάμι.

Κίτρινα μάτια, στόματα φαρδιά
τίποτα δεν πήρατε χαμπάρι,
το δρόμο αφήνω, χάνομαι στα στενά
παρέα μ' ένα σκουπιδιάρη.

Φύσηξε αγέρι, φύσηξε βροχή
κι εγώ γυρίζω σαν τσακάλι,
άσχημη μάλλον διάλεξα εποχή
μεσ' στο κενό και μεσ' στη ζάλη.

Φουρτουνιασμένη, στείρα μου πηγή
αόρατε, μαύρε καβαλάρη,
το καρναβάλι τέλειωσε κι αυτοί
μάσκες πουλάνε στο παζάρι.

Λαβύρινθο και πόρτα μυστική
σκάβω στο χώμα σαν σκαθάρι,
άσχημη μάλλον διάλεξα εποχή
μάσκες πουλάνε στο παζάρι.

Ασχημη μάλλον διάλεξα εποχή
μάσκες πουλάνε στο παζάρι...

(Βαγγέλης Γερμανός)

Comments:
Μήπως να γίνω και μέλος, κατά το είσαι φίλος, γίνε μέλος;

Η ζωή μας κύκλους κάνει... και το τέλος γίνεται αρχή και μια και δυο και τρεις. Σχετικό και περίεργο πράγμα αυτή η ωριμότητα. Εκεί που λες οτι την κατέχεις, όλο κι έρχεται ένα κάστρο στην άμμο, που πέφτει (όπως πάντα) και όμως το απολαμβάνουμε (όπως πάντα).
Οπως θα έλεγε κι ο σοφός Σωκράτης, τρίχαι κατσαραί - ή όπως είπε κάποιος άλλος, όσο πιο καλά τα ξέρεις, τόσο πιο απλά τα λες :)

Πολύ θέλω να ανεβάζω και εμπιθρή αλλά δεν έχω διάθεση να ψάχνω για ασφαλείς λύσεις... Δεν βάζω τελεία πάντως.
 
Γυναίκες...


Περδικόστηθη Tσιγγάνα,
ω μαγεύτρα, που μιλείς
τα μεσάνυχτα προς τ' άστρα
γλώσσα προσταγής,

που μιλώντας γιγαντεύεις
και τους κόσμους ξεπερνάς
και τ' αστέρια σού φορούνε
μια κορώνα ξωτικιάς!

Σφίξε γύρω μου τη ζώνη
των αντρίκειω σου χεριών·
είμαι ο μάγος της αγάπης,
μάγισσα των αστεριών.

Mάθε με πώς να κατέχω
τα γραφτά θνητών κ' εθνών,
πώς τ' απόκρυφα των κύκλων
και των ουρανών·

πώς να φέρνω αναστημένους
σε καθρέφτες μαγικούς
τις πεντάμορφες του κόσμου
κι όλους τους καιρούς·

πώς, υπάκουους τους δαιμόνους,
τους λαούς των ξωτικών,
στους χρυσούς να δένω γύρους
των δαχτυλιδιών,

καθώς δένω και το Λόγο,
δαίμονα και ξωτικό,
στο χρυσό το δαχτυλίδι,
στο Pυθμό·

(Από το Δωδεκάλογο του Γύφτου, του Κωστή Παλαμά: Λόγος Γ' - Αγάπη)
 
1. Δεκτόν, αλλά το αφιέρωμα δεν το έκανε ο Γερμανός (γερμανός είναι άλλωστε!).

2. Συνήθως όσο πιο πολλά ξέρεις, τόσο πιο πολλά μαθαίνεις, γιατί βελτιώνεται η τέχνη της μάθησης σε κάθε κύκλο. Βέβαια... ουδείς άσφαλτος.

3. Πριν το τέλος, Κωλοβρέχτης, που είναι έλος ;)
 
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
 
Κι εγώ που νόμιζα πως μόνο όσοι μένουν ΄γύρω από την Χαλκίδα (Ψαχνά, Ν. Αρτάκη και Πολιτικά) ξέρανε για τον Κωλοβρέχτη! Έχω μείνει άφωνη αλομπαρ! Αφωνη!!! :O

Α, και τελειώς πληροφοριακά, γιατί αυτό το όνομα μου είχε κινήσει την περιέργεια, έμαθα πως Κωλοβρέχτης είναι ένα είδος τράτας! ;)
 
Πηγασάκι Πηγασώ, ούτε εγώ τον ξέρω - μόνο από φωτογραφίες. Στο δίκτυο τον βρήκα, με εντυπωσίασε το όνομά του και είπα να τον αναφέρω :)

Τώρα τράτα και κωλοβρέχτης, δεν αποκλείεται να έχουν κάποια σχέση. Υπάρχει και η παροιμία βλέπεις: αν δε βρέξεις κώλο, ψάρι δεν τρως.
 
Δημοσίευση σχολίου



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?