Αφιερωμένο εξαιρετικά

Για την Avanti ήθελα έναν εύθυμο σκοπό, αλλά να κρύβει λίγη μελαγχολία, έναν πόνο ίσως. Δεν μου ερχόταν τίποτα σε καλοσυσκευασμένο μαύρο (λιγότερο) χιούμορ (περισσότερο), έτσι που να της πηγαίνει, οπότε επέλεξα ένα πολύ ωραίο κομμάτι που ελπίζω οτι πλησιάζει αρκετά: το Βενζινάδικο με την Αλκηστη Πρωτοψάλτη (στίχοι Λίνας Νικολακοπούλου).
Από τα αγαπημένα μου, μιας και προέκυψε.

Να μπορούσα στα σύννεφα να 'χα 'γώ βενζινάδικο
στο κενό να κινδύνευα για τ' αστέρι μου τ' άδικο.
Οι καρδιές παλιοσίδερα σ’ ένα σώμα κατάδικο.

Φέρτε μου ποτήρια και σπάστε το γυαλί
Κόφτε το φιλί να πίνω να μεθώ.
Που όλα τα χατίρια μου τ' άργησες πολύ
κι έφυγα η τρελή ψηλά στον ουρανό.

Να λησμονήσω μπορεί στον κόσμο πάλι να φτάνω
Είμαι φορτίο βαρύ για τον καιρό τον τσιγγάνο.
Φωτιές καρδιές παλιοσίδερα κι ένας Θεός πάν' απ' τ' άδικο
Ασε με 'μένα στα σύννεφα σ' ένα παλιό βενζινάδικο.

Να μπορούσα στα σύννεφα την ψυχή μου ν' ανέβαζα
Μ' αστραπές να γαλήνευα τα παράπονα που έβαζα
στο μυαλό μου κι αρχίναγα κι απ' την λύπη διασκέδαζα.

Φέρτε μου ποτήρια και σπάστε το γυαλί
Κόφτε το φιλί να πίνω να μεθώ.
Που όλα τα χατίρια μου τ' άργησες πολύ
κι έφυγα η τρελή ψηλά στον ουρανό.