Αφιερωμένο εξαιρετικά

((ΣΣ: αντέγραψα το σύνολο του μηνύματος, για να υπάρχει βήμα για πιθανά σχόλια))

Πολλοί οι χαρμόσυνοι χρονοποιοί, ένας όμως μίλησε δωρικά και αληθινά στο ελληνικό τραγούδι για τον πραγματικό χρόνο και την πραγματική ζωή. Και παρόλο που το συγκεκριμένο τραγούδι φαίνεται, εκ πρώτης όψεως, βαθειά απαισιόδοξο - δεν είναι. Γιατί η αναγνώριση και η αποδοχή της αλήθειας είναι προαπαιτούμενο της υπαρξιακής ελευθερίας, που είναι η μεγαλύτερη επίτευξη και χαρά για τον άνθρωπο.

Στον alombar42, λοιπόν, και σε όλους τους φίλους του παρόντος εκλεκτού ιστολογίου, αφιερώνεται ένας ατόφιος Άκης Πάνου, για να στανιάρουμε από την πολλή κουραμπιεδόσκονη των ημερών - και να πάει καλά η νέα χρονιά. Ακούστε το, από την αυτοκρατορική φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη.


Άντε να περάσει η μέρα
και να ‘ρθεί το δειλινό
άντε να περάσει η νύχτα
και να ‘ρθεί το πρωινό

Δεν τηνε θέλω τούτη την παλιοζωή
πότε θ’ αφήσει το ταλαίπωρο κορμί μου
δε μελετάω τη δική σας τη ζωή
μοιριολογάω την αχάριστη ζωή μου
-την παλιοζωή μου!

Άντε να περάσει η ώρα
και να έρθει το πρωί
κράτα να περάσουν μέρες
κράτα να περάσουν νύχτες
κράτα να περάσουν χρόνια
- να περάσει κι η ζωή