Παρασκευή, Δεκεμβρίου 16, 2005

 

Στη συζυγάτα μου - ροζ

Επειδή είμαστε δέσμιοι και δεσμώτες ταυτόχρονα και επειδή μας πάει αυτό :)


Πάντα ονειρευόμουνα έν' ανοιχτό τζιπάκι.
Μόνο αυτό μας έλειπε τώρα τι να σου πω!
Πάντα γκρινιάρα ήσουνα κι αγύριστο κεφάλι.
Κι εσύ είχες την απαίτηση να σε υπηρετώ.

Ηθελα στην ντουλάπα μου να υπάρχει μια τάξη.
Ηθελα στην ντουλάπα μου να γίνεται χαμός.
Παλιές φωτογραφίες μου θα 'θελα να 'χες κάψει.
Μπροστά στους ξένους θα 'θελα να 'σαι πιο σοβαρός.

Πόσο άλλαξες πόσο άλλαξα.
Τα όνειρά μου κόκκινα.
Τα όνειρά μου άσπρα.
Ρούχα μαζί που πλύθηκαν
κι έχουνε γίνει ροζ.

Ηθελα στα γενέθλια να μου 'φερνες λουλούδια.
Ηθελα στα γενέθλια μόνος μου να τα πιω.
Να με γλυκονανούριζες τα βράδια με τραγούδια.
Ασε με πήγε τέσσερις, θέλω να κοιμηθώ!

Κοίτα καλέ που έμπλεξα θα σκάσω απ' το κακό μου.
Πάνω που ετοιμαζόμουνα το ίδιο να σου πω.
Βρε αν δε σ' ερωτευόμουνα, θα 'κανα το δικό μου.
Εγώ να δεις τι θα 'κανα, μα έλα που σ' αγαπώ

Πόσο άλλαξες πόσο άλλαξα
τα όνειρά μου κόκκινα
τα όνειρά μου άσπρα
ρούχα μαζί που πλύθηκαν
κι έχουνε γίνει ροζ.

(Γιάννης Μηλιώκας - Αφροδίτη Μάνου)

Comments:
Εκτός εάν εγώ είμαι η γυναίκα μου; Ε, δεν έχω φτάσει σε τέτοιο βαθμό σχιζοφρένειας... νομίζω δηλαδή!

Επρεπε να βρώ μια λέξη και αρχικά σκέφτηκα το συζευγμένοι ή κάτι με δεσμά. Ε, αυτό μου βγήκε - χαλάλι του αν δεν είναι τόσο πετυχημένο (έχω κι εγώ έναν άνδρα να με καταπιέζει, έστω κι αν αποτελεί μέρος του εαυτού μου).
Το σάπιο με το "αν", ξέχνα το :)
 
Τελικά δεν άντεξα στη σκέψη του πανικού που μπορεί να προκαλέσει ένας ύπανδρος και το άλλαξα.
Ισως είναι καλύτερα έτσι.
 
Σωστά το λές: επειδή το παντρεμένοι χρησιμοποιείται συχνά και μάλιστα και για τους δύο, έχει πρακτικά χάσει τη σημασία του, ενώ το ύπανδροι, αφού δε χρησιμοποιείται, τη διατηρεί.
Ηθελα να βρω μια ελαφρώς (όχι πολύ) αντισυμβατική λέξη και θεώρησα οτι το ύπανδροι περιέχει αρκετό σαρκασμό.
Ενα λάθος έκανα, μη βαράς!

Τώρα για συνταξιδιώτες και γενικώς όσα δεν περιλαμβάνουν δεσμά, τα είχα αποκλείσει. Ο γάμος είναι ή έστω προϋποθέτει δέσμευση, όπως και να το δούμε, ακόμα κι αν ανοίγει νέους δρόμους.
Δέσμιοι και δεσμώτες είναι αρκετά αληθινό, κυνικό και τελικά, γραμμένο με μια δόση σαρκασμού, χαριτωμένο.
Δεν ξεχνάω οτι σου αρέσει το μπλακ χιούμορ (στην έφερα)!
 
Δημοσίευση σχολίου



<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?